பத்மநாபன் கிருஷ்ணகோபாலன் அய்யங்கார் (Padmanabhan Krishnagopalan Iyengar) ஜூன் 29, 1931ல் திருநெல்வேலி, தமிழ்நாட்டில் பிறந்தார். ஐயங்கார் 1952 ஆம் ஆண்டில் டாடா அடிப்படை ஆராய்ச்சிக்கான நிறுவனம் (TIFR) அணுசக்தி துறையில் இளைய ஆராய்ச்சி விஞ்ஞானியாக சேர்ந்தார். நியூட்ரான் சிதறலில் பல்வேறு வகையான ஆராய்ச்சிகளை மேற்கொண்டார். பின்னர் அவர் 1954 ஆம் ஆண்டில் உருவாக்கப்பட்ட அணுசக்தி ஸ்தாபனத்திற்கு மாற்றப்பட்டார். பாபா அணு ஆராய்ச்சி மையம் என மறு பெயரிடப்பட்டது. 1956 ஆம் ஆண்டில், ஐயங்கார் கனடாவில் பயிற்சி பெற்றார். இயற்பியலில் நோபல் பரிசு பெற்றவர். பெர்ட்ராம் நெவில் ப்ராக்ஹவுஸில் பணிபுரிந்தார். ஜெர்மானியத்தில் லாட்டிஸ் இயக்கவியல் பற்றிய பாதையை உடைக்கும் ஆராய்ச்சிக்கு பங்களித்தார். DAEல், அவர் இந்த துறையில் அவர்களின் அசல் ஆராய்ச்சி பங்களிப்புகளுக்கு சர்வதேச அங்கீகாரத்தைப் பெற்ற இயற்பியலாளர்கள் மற்றும் வேதியியலாளர்கள் குழுவை உருவாக்கி தலைமை தாங்கினார். 1960 களில், அவர் பூர்னிமா அணு உலையை உள்நாட்டிலேயே வடிவமைத்து, 1972 மே 18 அன்று BARC இல் அணு உலையை வெற்றிகரமாக இயக்கிய குழுவுக்கு தலைமை தாங்கினார்.
1972 ஆம் ஆண்டில் பாபா அணு ஆராய்ச்சி மையத்தின் இயக்குநராக ரமண்ணா பொறுப் பேற்றபோது, இயற்பியல் குழுவின் (PG) இயக்குநராக பதவியேற்பது ஐயங்கருக்கு ஒப்படைக்கப்பட்டது. இந்தியாவின் முதல் அணுசக்தி சாதனத்தின் வளர்ச்சியில் முக்கிய விஞ்ஞானிகளில் ஒருவராக இருந்தார். ராஜா ராமண்ணாவின் கீழ் இந்த குழு மே 18, 1974 அன்று ஸ்மைலிங் புத்தர் என்ற குறியீட்டு பெயரில் சாதனத்தை சோதித்தது. போக்ரான்-1ல் அமைதியான அணு வெடிப்பில் ஐயங்கார் ஒரு முக்கிய பங்கைக் கொண்டிருந்தார். இதற்காக அவருக்கு 1975ல் பத்ம பூஷண் வழங்கப்பட்டது. ஐயங்கார் 1984 ஆம் ஆண்டில் பாபா அணு ஆராய்ச்சி மையத்தின் இயக்குநராகப் பொறுப்பேற்றார். இயக்குநராக, அவரது முதல் பணிகளில் ஒன்று, துருவ உலைகளின் கட்டுமானப் பொறுப்பை ஏற்றுக்கொள்வது, அதன் நிறைவு அப்போது கேள்விக்குறியாக இருந்தது. அதை வெற்றிகரமான முடிவுக்கு கொண்டு வந்தது அவரது தலைமையில். புதிதாக உருவாக்கப்பட்ட தொழில்நுட்பத்தை ஆராய்ச்சி நிறுவனங்களிலிருந்து தொழில்துறைக்கு மாற்றுவதன் முக்கியத்துவத்தை உணர்ந்த அவர், BARC இல் ஒரு தொழில்நுட்ப பரிமாற்ற கலத்தை அறிமுகப்படுத்தினார்.
மூலக்கூறு உயிரியல், வேதியியல் மற்றும் பொருள் அறிவியல் வரையிலான துறைகளில் அடிப்படை ஆராய்ச்சியை அவர் ஊக்கப்படுத்தினார். லேசர்கள் மற்றும் முடுக்கிகள் போன்ற புதிய அணுக்கரு தொழில்நுட்பங்களை செய்தார். இது இந்தூரில் மேம்பட்ட தொழில்நுட்பத்திற்கான புதிய மையத்தை நிறுவ வழிவகுத்தது. ஐயங்கார் இந்திய அணுசக்தி ஆணையத்தின் தலைவராகவும், அணுசக்தித் துறையின் செயலாளராகவும் 1990ல் நியமிக்கப்பட்டார். இந்திய அணுசக்தி கழகத்தின் தலைவராகவும் நியமிக்கப்பட்டார். அவரது தலைமையின் கீழ் அணுசக்தித் துறை நரோரா மற்றும் கக்ரபாரில் இரண்டு புதிய மின் உலைகளை இயக்குவதன் மூலம் அணுசக்தி திட்டத்தை தீவிரமாகத் தொடர்ந்தது, மேலும் திரவ-சோடியம் அடிப்படையிலான வேகமான உலைகள் போன்ற புதிய உலை அமைப்புகளின் வளர்ச்சியுடன் தொடர்ந்தது. கனரக நீர், அணு எரிபொருள் மற்றும் சிறப்பு அணுசக்தி பொருட்களின் மேம்பட்ட உற்பத்திக்கு சம முக்கியத்துவம் அளிக்கப்பட்டது. விலைமதிப்பற்ற அந்நிய செலாவணியைப் பெறுவதற்காக கனரக நீர், ஆராய்ச்சி உலைகள், அணுசக்தி பயன்பாடுகளுக்கான வன்பொருள் ஆகியவற்றை ஏற்றுமதி செய்வதற்கான திட்டங்களையும் அவர் தொடங்கினார்.
இந்திய குளிர் இணைவு ஆராய்ச்சியில் ஐயங்கரின் ஈடுபாட்டைப் பற்றி, இந்திய செய்தித்தாள் டெய்லி நியூஸ் அண்ட் அனாலிசிஸ் எழுதியது, “சில சூழ்நிலைகளில் சாதாரண வெப்பநிலையில் அணுக்கரு இணைவு ஏற்படக்கூடும் என்ற கருதுகோளை நிரூபிக்க 1980 களில் ஐயங்கார் குளிர் இணைவு சோதனைகளை முன்னெடுத்தார். சில பழமைவாத விஞ்ஞானிகளால் அணுசக்தி ஸ்தாபனத்திலிருந்து ஐயங்கார் வெளியேறவும் ஐயங்கரின் சோதனைகள் நிறுத்தப்பட்டன. ஐயங்கார் பல உயர் குடிமக்கள் (பத்ம பூஷண் விருது (1975), பட்நகர் விருது (1971)) விருதுகளையும், நன்மதிப்புகளையும் பெற்றவர். ஓய்வுக்குப் பிறகு ஐயங்கார் அணுசக்தி ஆணையத்தின் உறுப்பினர், கேரள அரசின் அறிவியல் ஆலோசகர், உலகளாவிய தொழில்நுட்ப மேம்பாட்டு மையத்தின் குழுவில், இந்திய அணுசக்தி சங்கத்தின் தலைவர் மற்றும் அரசாங்கங்களுக்கு இடையிலான இந்தோவின் உறுப்பினர் போன்ற பல்வேறு பதவிகளில் பணியாற்றினார். பிரெஞ்ச் மன்றம், பல்வேறு தேசிய குழுக்களில் பணியாற்றுவதைத் தவிர. ஐயங்கரின் பிற்கால ஆர்வங்கள் அணுசக்தி பயன்பாடுகளுக்கான அணுசக்தி தொழில்நுட்பத்தின் முன்னேற்றங்கள், அணுசக்தி கொள்கை மற்றும் தேசிய பாதுகாப்பு, அறிவியல் கல்வி மற்றும் தேசத்தைக் கட்டியெழுப்புவதில் விஞ்ஞானத்தைப் பயன்படுத்துதல் ஆகியவற்றில் கவனம் செலுத்தியது.
பரவல் அல்லாத பிரச்சினைகள் குறித்த பல்வேறு சர்வதேச கூட்டங்களில் பங்கேற்றார். மிக சமீபத்தில், அகஸ்தியா சர்வதேச அறக்கட்டளையின் நிறுவனர் அறங்காவலராக, கிராமப்புற கல்வி மற்றும் கிராமப்புற குழந்தைகள் மற்றும் அரசு பள்ளி ஆசிரியர்களில் படைப்பாற்றல் மற்றும் விஞ்ஞான மனோபாவத்தை ஊக்குவிப்பதில் கவனம் செலுத்தினார். அகஸ்தியாவின் கிராமப்புற அறிவியல் கண்காட்சிகள் மற்றும் அதன் முதல் மொபைல் அறிவியல் ஆய்வகத்தை 2002ல் தொடங்குவதற்கு அறிவியல் கல்விக்கான ஹோமி பாபா மையத்தின் ஆதரவைப் பெறுவதில் அவர் முக்கிய பங்கு வகித்தார். ஐக்கிய அமெரிக்காவிற்கு சாதகமாக இருப்பதாக இந்திய அமெரிக்க குடிசார் அணுவாற்றல் உடன்பாட்டை எதிர்த்து வந்தார் புகழ்பெற்ற இந்திய அணுசக்தி அறிவியலாளர், பத்மநாபன் கிருஷ்ணகோபாலன் அய்யங்கார் டிசம்பர் 21, 2011ல் தனது 80வது அகவையில் மும்பையில் இவ்வுலகை விட்டு பிரிந்தார்.
