உலக பத்திரிகை சுதந்திர தினம் – ஏன்? எதற்கு? – சிறப்பு தொகுப்பு

இன்று உலக பத்திரிகை சுதந்திர தினம் நாடு முழுதும் கொண்டாடப்படுகிறது . மக்களின் பெரும்பான்மை ஆதரவில் தேர்ந்தெடுக்கபடுவதே மக்களாட்சி.இந்த மக்களாட்சியில் தேர்வு செய்த பெரும்பான்மை மக்கள் தேர்வு செய்வதோடு நின்று விடக்கூடாது.அன்றாட அரசியல் நிகழவில் ஆட்சியின் செயல்பாடுகளில் பெரும்பான்மையான மக்கள் பங்கேற்கும் வகையில் விழிப்புணர்வை பெறுவதும் பங்கேற்பதும் தான் உண்மையான ஜனநாயகம் ஆகும். இந்த கடமையை தான் ஊடகம் முழுமையாக நிறைவேற்ற வேண்டும்.இதை நிறை வேற்ற முடியும் என்பதால் தான் பத்திரிகை ஜனநாயகத்தின் நான்காவது தூண் என்று அழைக்கப்படுகிறது.

இந்த நிலையில் எமர்ஜென்சி நேரத்தில் இந்தியா முழுவதிலும் பத்திரிக்கை துறைக்கு நெருக்கடியான கால கட்டமாக இருந்தது. அதிலும் குறிப்பாக தமிழகத்தில் இருந்து அதிக அளவிலான எதிர்ப்புகள் கிளம்பின,காரணம் இந்தியாவில் அதிக அளவில் பத்திரிகை தமிழகத்தில் தான் இருந்தது. அன்றைய கால கட்டத்தில் படிப்பறிவு உள்ளோர் 47 சதவீதம் அப்போது கூட அதிக அளவில் கருத்துக்களை பத்திரிகைகள் தான் மக்களிடையே கொண்டு சென்றது.விடுதலை பத்திரிகையை வாங்கி படிப்பதற்கு 3 கிலோ மீட்டர் தூரம் சென்று பத்திரிகை வாங்கி படித்த அனுபவமும் ஒரு சிலரிடம் உண்டு . தமிழகத்தில் இலக்கியத்தின் தாக்கம் என்பதால் ,திராவிட கழகங்கள் மற்றும் திராவிட தலைவர்கள் ஒவ்வொருவரும் ஒரு பத்திரிகை நடத்தி வந்தனர்.

குடியரசு, விடுதலை ஆகிய இதழ்களில் துணையாசிராயராகப் பணியாற்றிய அண்ணாவால் 1942 இல் ஓரணா விலையில் தொடங்கப்பட்டது ‘திராவிடநாடு’. இவ்விதழ் 1963 வரை தொடர்ந்து வெளிவந்த்து. பிறகு ‘காஞ்சி’ என்னும் பெயரில் அண்ணா அதை நடத்தினார். இவ்விதழில் பாரதிதாசன், இரா. நெடுஞ்செழியன், மு. கருணாநிதி, இரா. செழியன்,ராதா மணாளன்,, ப.வாணன், ம.கி. தசரதன், வாணிதாசன் போன்றோர் எழுதியுள்ளனர். மேலும் பல அறிமுகமில்லா இளம் கவிஞர்களுக்கும் வாய்ப்பு வழங்கி ஊக்கப்படுத்தியது இவ்விதழ். அண்ணாவின் ”தம்பிக்கு” கடிதங்கள் இவ்விதழில் தான் வெளிவந்தன. மேலும் அவரது புகழ்பெற்ற நாடகங்களான ‘சந்திரோதயம்’, ‘நீதிதேவன் மயக்கம்’, ‘சிவாஜி கண்ட இந்து ராஜ்யம்’ ஆகிய நாடகங்களும், ‘தீ பரவட்டும்’, ‘ஆரிய மாயை’, ‘கம்பரசம்’ ஆகிய தொடர் கட்டுரைகளும் திராவிட இதழில் வெளிவந்தவையே. 1949 இல் நெடுஞ்செழியன் இதன் துணையாசிரியராக விளங்கினார்.

ஆசிரியராகக் கொண்டு 1953 தொடங்கி 1972 வரை திராவிட முன்னேற்றக் கழகத்தின் அதிகாரப்பூர்வ நாளிதழாக ஓரணா விலையில் வெளிவந்த இதழ் நம்நாடு.
இவ்விதழின் ஆசிரியர்களாகச் சி. என். அண்ணாதுரை (1953), (1972) ஆகியோர் செயலாற்றியுள்ளனர். ‘நம்நாடு’ இதழில் திமுகவின் முன்னணித் தலைவர்களின் சொற்பொழிவுகளும் முழுமையாக இதழ்தோறும் தொடராக வெளியிடப்பட்டுள்ளன. நம்நாடு பெரும் பொருளிழப்புக்கு ஆளானபோது அண்ணா தமது ஒருமாதச் சம்பளத்தைத் தந்ததோடு மட்டுமல்லாமல் உண்டியல் ஏந்தி ஒரே நாளில் ஒருலட்சம் ரூபாயை நிதியாகத் திரட்டி இதழைத் தொடர்ந்து வெளிவரச் செய்தார்.

1942 இல் பொங்கல் நாளன்று இருந்து நான்கு பக்கங்கள் கொண்ட துண்டுப் பிரசுரமாக வெளியிடப்பட்டது. நிதிநிலைக்கு ஏற்ற எண்ணிக்கையில் பக்கங்கள் அச்சிடப்பட்டன. உலகப்போர் காலத்தில் சரியான அச்சுத்தாள்கள் கிடைக்காத சமயத்தில் 1942 முதல் 1944 வரை வெளிவந்து நின்றுபோன இந்த ஏடு, ஜனவரி 14, 1948 இல் மீண்டும் மறுபிறவி எடுத்தது. அதன்பின் ஏப்ரல் 2, 1954 இல் சென்னையிலிருந்து வெளிவரத் தொடங்கியது. வார ஏடாக இருந்த முரசொலி, செப்டம்பர் 17, 1960 இல் நாளேடாக மாற்றப்பட்டு இன்றைக்கும் வெளிவந்து கொண்டிருக்கிறது. முரசொலி வார ஏட்டில்தான் கருணாநிதியின் ‘புதையல்’, ‘வெள்ளிக்கிழமை’, ‘சுருளிமலை’, ‘ரோமாபுரிப் பாண்டியன்’ முதலான புதினங்கள் முதலில் தொடர்களாக வெளிவந்தன். கருணாநிதி “சேரன்” என்ற பெயரில் இவ்விதழை நடத்தினார்

இப்படி வெவ்வேறு காலகட்டத்தில் பத்திரிகைகள் மாறி கொண்டே வருகின்றன.ஆனால்இன்றைய சூழலில் உடனடியாக செய்திகளை வழங்கவேண்டும் என்பதற்காக.உறுதி செய்யப்படாத தவறான தகவல்களை மக்களிடம் கொண்டு சேர்க்கின்றனர். அதற்காக அரசுக்கு வெண்சாமரம் வீசாமல் அரசு செய்யும் தவறுகளை சுட்டி காட்டும் வேலையினை தான் பத்திரிகைகள் செய்ய வேண்டும். அதே நேரத்தில் அரசு மீது சுட்டி காட்டப்படும் தவறுகளை சரி செய்யாமல் சுட்டிக்காட்டும் நிறுவனம் மீது காழ்ப்புணர்ச்சியுடன் நடந்து கொள்வதும் , பத்திரிகையாளர்களை தாக்குவது , கைது செய்வது வழக்கு தொடர்வது என பல்வேறு தாக்குதல்களை அரசு நேரடியாகவோ மறைமுகமாகவோ செய்து கொண்டு தான் இருக்கிறது.

இன்று உலக பத்திரிக்கை சுதந்திர தினம், ஆனால் இந்தியாவில், மே 3, 2022 அன்று, உத்தரபிரதேசத்தில் சித்திக் கப்பன் சிறையில் அடைக்கப்பட்ட 575 வது நாளைக் குறிக்கிறது, ஒரு கதைக்காக ஹத்ராஸில் ஒரு தலித் பெண்ணைக் கூட்டுப் பலாத்காரம் செய்து கொலை செய்ததைக் கூட எழுத முடியவில்லை. இன்று காஷ்மீர்வாலா ஆசிரியர் ஃபஹத் ஷா ஸ்ரீநகரில் சிறையில் அடைக்கப்பட்ட மூன்றாவது மாதமும், ஜம்மு காஷ்மீர் அதிகாரிகளால் ஃப்ரீலான்ஸ் நிருபர் சஜாத் குல் சிறையில் அடைக்கப்பட்ட நான்காவது மாதமும் ஆகும்.

கப்பன் மற்றும் ஷா மீது சட்டவிரோத நடவடிக்கைகள் (தடுப்பு) சட்டம் – கொடூரமான ‘பயங்கரவாத எதிர்ப்பு’ சட்டத்தின் கீழ் குற்றம் சாட்டப்பட்டுள்ளது. கப்பன் கைதாகி ஒன்றரை ஆண்டுகள் ஆகியும் ஜாமீன் பெற முடியவில்லை என்றாலும், ஷா ஜாமீன் வழங்கிய பிறகு இரண்டாவது ‘குற்ற’த்தின் கீழ் உடனடியாக கைது செய்யப்பட்டார். அவர் சிறையில் இருப்பதை உறுதி செய்வதற்காக, மத்திய உள்துறை அமைச்சர் அமித் ஷாவுக்கு பதில் அளிக்கும் ஜே & கே அரசு – இப்போது அவரை பொது பாதுகாப்புச் சட்டத்தின் (பிஎஸ்ஏ) கீழ் கைது செய்துள்ளது, இது தடுப்பு தடுப்புச் சட்டத்தின் கீழ் ‘தடுக்கப்பட்ட’ நபரை சிறையில் அடைக்க முடியும். கட்டணம் அல்லது விசாரணை இல்லாமல் ஒரு வருடம் வரை. சஜாத் குலைத் தடுத்து நிறுத்த காவல்துறை பயன்படுத்திய பாதையும் இதுதான் – அவர் மீதான உண்மையான வழக்கு நீதித்துறை விசாரணையைத் தாங்காது என்பதற்கான அறிகுறியாகும். PSA சுழலும் கதவு தடுப்புகளையும் அனுமதிக்கிறது: ஆண்டு முடிவடைந்தவுடன், சட்டம் மீண்டும் நபர் மீது அறையப்படலாம்.

கப்பன், குல் மற்றும் ஷா ஆகியோரை நினைவில் கொள்வது அவசியம், ஏனென்றால் அவர்கள் இன்று இந்தியாவில் பத்திரிகை சுதந்திரத்தின் மீதான அரசாங்கத்தின் முழு-ஸ்பெக்ட்ரம் தாக்குதலின் மிகவும் புலப்படும் அடையாளங்கள். சமீபத்தில் ஐந்து ஆண்டுகளுக்கு முன்பு, ஊடகங்கள் எதிர்கொள்ள வேண்டிய மிகப்பெரிய தொழில்சார் ஆபத்து, அவதூறு மற்றும் அச்சுறுத்தல் ஆகியவற்றின் ஒரு வழிமுறையாக அவதூறு தவறாகப் பயன்படுத்தப்பட்டது. இருப்பினும், இன்று அச்சுறுத்தல்களின் வரம்பு மிகவும் ஆபத்தானது.

அரசாங்க தகவல்தொடர்புகளில் வெளிப்படைத்தன்மை மற்றும் பொறுப்புக்கூறல் இல்லாமை போன்ற சிறிய பாவங்கள், பிரதமர் முதல் கீழே உள்ளன. நரேந்திர மோடி இந்தியாவில் செய்தியாளர் சந்திப்பை நடத்த விடாப்பிடியாக மறுத்து, வெளிநாட்டில் உள்ள அவரது விருந்தினர்கள் இதுபோன்ற நிகழ்ச்சிகளை நடத்தும்போது கேள்விகளை அனுமதிக்க மறுக்கிறார். தகவல் அறியும் உரிமை வினவல்கள், சாக்குப்போக்குகளின் அடிப்படையில் கல்லெறியப்படுகின்றன அல்லது நிராகரிக்கப்படுகின்றன.

ஊடகவியலாளர்கள் மீதான அரசாங்கத்தின் போர் இரண்டு சக்திப் பெருக்கிகளை நம்பியுள்ளது: பெரிய ஊடகங்களின் ஒரு பிரிவின் உத்தியோகபூர்வ நிலைப்பாட்டை மட்டுமல்ல, உண்மையில் அதன் செயல்களைப் பாராட்டவும் விருப்பம், மற்றும் நீதிமன்றங்கள் விரைவாகவும் தீர்க்கமாகவும் சுதந்திரத்திற்கான அரசியலமைப்பு உத்தரவாதத்தை நிலைநிறுத்த விரும்பாதவை. அச்சகம். வரவேற்கத்தக்க விதிவிலக்குகள் இருந்தாலும், கீழ் நீதிமன்றங்கள் நிர்வாக அதிகாரத்தை துஷ்பிரயோகம் செய்வதோடு அடிக்கடி செல்கின்றன, அதை உயர் நீதித்துறைக்கு விட்டுவிட்டு தீர்வு வழங்குகின்றன. வருந்தத்தக்க வகையில், பத்திரிக்கை சுதந்திரத்தின் மீதான தாக்குதல்களுக்கு உயர் நீதிமன்றங்கள் மற்றும் உச்ச நீதிமன்றத்தின் பதில் ஒரே மாதிரியாக இல்லை. சில முக்கிய உத்தரவுகள் உள்ளன – பெகாசஸ் வழக்கில் அரசின் ‘தேசிய பாதுகாப்பு’ அலிபியை உச்ச நீதிமன்றம் நிராகரித்தது ஒரு உதாரணம், பம்பாய், மெட்ராஸ் மற்றும் கேரளா உயர் நீதிமன்றங்கள் ஐடி விதிகளின் மிகவும் ஆட்சேபனைக்குரிய பிரிவுகளை நிறுத்தி வைப்பது போன்றது – ஆனால் அவர்கள் மீது தொங்கும் சிறைச்சாலையின் அச்சுறுத்தல் இன்றி ஊடகவியலாளர்கள் தங்கள் பணியைச் செய்வதற்கான சுதந்திரம் தொடர்பான வழக்குகள் அவர்களுக்குத் தேவையான உறுதியுடனும் அவசரத்துடனும் கையாளப்படவில்லை.

சமீபத்திய நேர்காணலில், தகவல் தொழில்நுட்பத் துறை அமைச்சர், தகவல் தொழில்நுட்பச் சட்டம், 2000 ஐத் திருத்துவதற்கான அரசாங்கத்தின் திட்டங்களைப் பற்றி பேசியுள்ளார், இதனால் பேச்சு சுதந்திரம் மற்றும் பத்திரிகை சுதந்திரம் “19(2) க்கு அப்பால்”, அதாவது. அரசியலமைப்பு சட்டத்தின் மூலம் அரசாங்கம் விதிக்க அனுமதிக்கும் கட்டுப்பாடுகளை விட அதிகமான கட்டுப்பாடுகள்.

இந்திரா காந்தியின் தேசிய அவசரநிலை – 21 மாதங்கள் நீடித்தது – தணிக்கை, இந்திய பிரஸ் கவுன்சில் ஒழிப்பு மற்றும் பத்திரிகையாளர்கள் கைது செய்யப்பட்டன. நரேந்திர மோடி 1977ல் இருந்து பார்க்காத அளவில் பத்திரிகையை குற்றமாக்கியுள்ளார், (இப்போது பெரும்பாலும் பல் இல்லாத) பிரஸ் கவுன்சிலை நிர்வாக வழிமுறைகளைப் பயன்படுத்தி பொருத்தமற்றதாக ஆக்கினார் மற்றும் ஐடியின் அறிவிப்பின் மூலம் அருவருப்பான ‘ஆட்சேபனைக்குரிய விஷயங்களை வெளியிடுவதைத் தடுக்கும் சட்டம், 1976’ இன் உணர்வை மீட்டெடுத்தார். விதிகள், 2021, இதன் மூலம் அரசாங்கம் ஆட்சேபனைக்குரியதாகக் கருதும் டிஜிட்டல் செய்தி உள்ளடக்கத்தை நீக்குவதற்கான உரிமையைப் பெற்றுள்ளது.

மோடியின் அறிவிக்கப்படாத எமர்ஜென்சி ஏற்கனவே எட்டாவது ஆண்டில் உள்ளது, மேலும் மக்களின் ஜனநாயக உரிமைகள் மற்றும் சிவில் உரிமைகளுக்கு எதிரான அதன் தாக்குதலை தீவிரப்படுத்துவதற்கான ஒவ்வொரு அறிகுறியையும் காட்டுகிறது. துறுதுறுப்பான வார்த்தைகளுக்கான நேரம் கடந்துவிட்டது: இந்தியாவின் ஜனநாயகம் பிரகாசமான பகலில் இறந்து கொண்டிருக்கிறது. இன்னும், இந்த மரணம் தவிர்க்க முடியாதது அல்ல. பத்திரிகை முற்றுகைக்கு உட்பட்டுள்ளது, ஆனால் அதன் நிலைப்பாட்டை நிலைநிறுத்துவதற்கான வழிகளைக் கண்டறிய வேண்டும், என்ன வெளிவருகிறது என்பதை விவரிக்க வேண்டும் மற்றும் துப்பாக்கிச் சூட்டில் உள்ள ஒவ்வொரு பத்திரிகையாளர் மற்றும் ஊடக நிறுவனத்துடனும் ஒற்றுமையுடன் குரல் எழுப்ப வேண்டும்.